جسارت تغییر

رفتیم شمال و برگشتیم ، هوا خوب بود ، بوی شالیزار، آسمون تقریبا آبی ، کیف کردن تو ارتفاعات اشکور و ....

موقع برگشت تو ماشین همسر گفت: ناراحت نشیا ، همینطوری میگم ، اون روزی که از لاهیجان برگشتیم پیامک حجاب اومده برامون. باورم نمیشد چون یادم نمیومد کجا ممکنه شالم افتاده باشه ، گفتم حتما اشتباه شده ، گفت : آخه ساعت و آدرس داشت ، باز هم فکر کردم ، یادم نیومد . رفتم تو فکر ، راد گفت : مامان عصبانی نباش. گفتم : عصبانی نیستم ،وقتی چیزی یادم نمیاد فکرم مشغول میشه، به همسر گفتم: ببین قبل خرید ذغال بوده یا بعدش ( میخواستم ساعت تراکنش خرید رو چک کنه) . گفت:  ۵ دقیقه بعدش .‌بیشتر تعجب کردم ،گفتم ۵ دقیقه بعد که ما خونه بودیم ، آدرس رو خوند، تو کوچه ای که خونه هست بود، پس پلیس نبوده ، یعنی کی بوده که ساعت ۱۰ دقیقه به ۸ شب که تاریکه هوا ، توی کوچه بن بست  راپرتچی بوده؟ 

حقیقتش باز هم یادم نیومد که شالم افتاده یا نه ؟ همین طور که  توی فکر بودم  آهنگ بعدی پلی شد(بارون اومد و یادم داد ....) ذهنم رفت ، گم شد ، دغدغه فکریم شد قد یه نقطه ،  فاتحه فرستادم و گفتم روحت شاد بچه، چه روزهایی رو ما دیدیم ، چه خاطره هایی رو بچه هامون قراره برای بچه هاشون تعریف کنند.

 رسیدیم تهران ، هوا آلوده بودو گرم و پر از غبار . حرف همسر که توی یه سال گذشته میگه یه شهر رو توی شمال انتخاب کن برای زندگی توی ذهنم اومد ، من اما پر از ترسم ، میترسم برم و دلم برای همه چیز ِتهران تنگ بشه، حتی آلودگی هوا، ترافیک و...، دیگه خاطراتِ تمامِ عمرم ، دوستهام ، خیابونمون و اینا بماند!  همسر گفت: قبلا فقط زمستون اینطور بود، هوا چه بده، باز میترسم که بحث شمال رو پیش بکشه پس خودمو میزنم به نشنیدن و سکوت میکنم .