هیچ

کلاس نقاشی/ طراحی  رو دیدید حتما  ، یه سوژه/ مدل  وسطه  ، دور تا دور آدم نشسته ، هر کسی بر اساس زاویه دید خودش،  اون رو می کشه ، همه دارن یه سوژه رو میکشند ولی چون جاهای مختلف نشستن در نهایت نقاشیها شبیه به هم نیست ، مگر کسانی که کنار هم نشستن.

وقتی یه پستی می ذارم ، یه سری محبت می کنند ، وقت میذارن کامنت میذارن ، زاویه نگاه خودشون رو می نویسن ، یه موقع هایی با نگاه من در تضاده ، یه موقع هایی میفهمم جور دیگه ای هم به نظر میاد و میشه جور دیگه هم نگاه کرد. یه موقع هایی متوجه شدم که بیانم مشکل داشته  و اصلا منظور رو نرسوندم  ، یاد می گیرم . 

قبل از پستی که با عنوان 《 بعدا نوشتی که مهمتره》 منتشر شد ، یهو پیام های خصوصی   پیک  گرفته بود که بیشتر از اینکه به نظر بیاد طرف میخواد نظرش رو بده ، احساسم این بود که میخواد جدل کنه ، از اون بدتر وقتی بود که مثلا یه نفر کامنتی گذاشته بود که به مذاق کسانی خوش نیومده بود ، طرف اومده بود تو پیام خصوصی میگفت این مطلب رو بفرست برای فلانی ، بعد ادبیات مستهجن! منم بال نداشتم نامه ببرم بدم به فلانی که کامنت گذاشته ، فحش ها رو می خوندم  و بعد دیلیت می کردم! اجبارا اون پست رو نوشتم  و ماجرا تموم شد. البته هنوز سئواله برام چرا تو پیام های خصوصی ؟!!!! چرا؟

میخوام اینو بگم ، یه موقعی نظر ما شبیه به نظر بقیه نیست ،هیچ اشکالی نداره ، چون این نقطه ای که هر کدوم  ما هستیم ، محصول تجربه منحصر به فرد خودمونه ، خونواده ، تحصیلات، فرهنگی که توش رشد کردیم ، اتفاقاتی که پشت سر گذاشتیم ، ارزش ها ، تعصبات و ....  تو بوجود اومدن این ( من نوعی) موثره ، پس طبیعیه که خیلی جاها اختلاف نظر داشته باشیم .

منو خواهرم از یه پدر و مادر و یه فرهنگ ، نگاه سیاسیمون با هم فرق داره ، دلیل اصلیش  شاید  اینه که ما متعلق به دو دهه مختلفیم! در حدی که همسر بهم گفت : مگه شما تو اتاق فکر ... پستی دارید که با هم بحث می کنید؟! بینتون به هم میخوره ها! و چون خواهریمون مهمتره تصمیم گرفتم دیگه هیچ وقت بحث سیاسی نکنم !

 پیام خصوصی میدید و می گید با نظر فلانی مخالفید ، اشکالی نداره ، نمیخوام  عقدتون کنم  که نگران بشم با هم سازگار نباشید. ولی چرا با حرف رکیک و ادبیات سخیف و تحقیرآمیز میگید؟! شما هم نظرتون رو بنویسید، بذارید از زاویه دید شما هم موضوع رو بخونیم. بفهمیم هیچ مطلقی وجود نداره .( شکر! خدا ما رو به عنوان رسولی انتخاب نکرد ، وگرنه صدمون رو میذاشتیم )

براتون آرامشی از جنس اون لحظه،  که تو یه روز خلوت نشستید کنار دریا و به آبی  بی کرانش نگاه می کنید و باد خنکی میاد و تنها صدا ، صدای رفت و برگشت موجهاست و لحظه ای می رسه که  حس می کنید شُدید جزئی از این کل  ، آرزو می کنم.