مرد بقال از من پرسید : چند من خربزه میخواهی ؟ من از او پرسیدم....

پنجشنبه مهمون داشتم،  روز قبلش همسر گفت: برم گوشت و مرغ بخرم ؟ با اینکه روز قبل مهمونی، معمولا کار اضافه انجام نمیدم ، گفتم بخر . ساعت ۳ تا ۵ هم برقمون رفت . خریدها رو انجام داد و شستم و بسته بندی کردم .بعد وصل برق، دمای فریزر هر ساعت یه درجه کم میشد . خودش رو کشت رسید به منفی بیست . بستنی برداشتم برای دسر فردا و در فریزر رو بستم دیدم شد منفی ۱۸  و در بازه یک ساعته رسید به منفی ۹. ساعت ده و نیم شب بود.

گفتم : فریزر خراب شد فکر کنم . گفت: قیافه ات چرا اینطوریه؟! خودت رو کنترل کن ( این مدل حرف زدن منو عصبانی می کنه) نفس عمیق کشیدم ، دیدم با این وضع شب نمی تونم بخوابم به راد گفتم : زنگ بزن به مامانی(رفته شمال) بگو دارم وسایل فریزر رو میبرم بذارم خونه اونها.

تو این فاصله سریع بلوز و شلوار پوشیدم ، یه ساک آوردم و وسایل فریزر رو گذاشتم تو اون ، بسته های یخ نزده چرخ کرده رو هم گذاشتم تو یه کیسه بزرگ و روی سینی گذاشتم انگار دارم خلعتی میبرم ! دمای فریزر شد منفی ۴!

فاصله خونه ما و مامان پنج دقیقه پیاده است ولی با ماشین دوازده دقیقه است .

تو کوچه اشون اصلا جای پارک نبود گفتم :بذار برم به سوپری کنار  خونه بگم،  اجازه بده جلوش پارک کنیم زود میایم !

یه موقع هایی توضیحات اضافه که به کار کسی نمیاد میدم . تقریبا پریدم تو مغازه گفتم : سلام . ببخشید فکر کنم به خاطر نوسان برق فریزرمون خراب شده 

(به مَرده چه آخه!!! احنمالا مرده فکر می کرد میخوام وسایل رو بذارم تو یخچال اون ، چون قیافه خودش و دو نفر دیگه متعجب بود ) میخوام وسایل رو بذارم خونه مامان ،میشه ماشین رو بذارم جلوی مغازه اتون ، زود برمی گردم . 

اونجا هم آسانسور خراب بود، پنج طبقه رو از پله رفتیم  کار رو انجام دادم ، موقع برگشت از بیرون مغازه دست بلند کردم و تشکر کردم . حالم خوب شده بود خیالم راحت بود . اومدیم خونه ، تو آینه آسانسور خودم رو دیدم  . بعللله ، اصلا یادم نبود که صبح رفته بودم چند تا لک  که روی گردنم  در اومده بود رو برداشته بودم و نقطه نقطه پماد زینک زده بودم  که پخش شده بود. ( شاید اونها به سر و وضعم متعجب نگاه می کردن)

صبح که رفتم تو آشپزخونه دمای فریزر منفی بیست بود ، یه کاسه آب گذاشتم تا دو سه ساعت بعد یخ بست . ولی جرات نمی کنم برم وسایل رو برگردونم منتظرم امروز یا فردا دوباره برق بره ببینم چی میشه . 

صبح برای همسر داشتم خبری رو می خوندم که تو یه استانی اعلام کردن تا پونزده روز، برق واحدهای تولیدیشون رو تا نود درصد کاهش بدن . واحدهای تولیدی متضرر میشن ، آدمها بیکار میشن ، تعداد بیشتری میرن تو تاکسی های اینترنتی کار می کنند ، محسن کیایی میاد تو برنامه ۱۰۰۱ ، تبلیغ می کنه که یه بنده خدایی با کار تو یکی از این تاکسی ها ماهی هشتاد و پنج درآمد داره و بقیه هم بیان اسم بنویسن .

 من به تمام آدمهای جورواجوری فکر می کنم که تو هفته گذشته سوار ماشینشون شدم ، به رویاهاشون! به اینکه چی فکر می کردن و چی شد؟ !!به اینکه قراره چی بشه  ؟ به اینکه دل خوش سیری چند؟!  

پ.ن: رضوان جون پیامتون رو خوندم ، پر سئوال میشم و خوشحالم از شنیدن تجربیاتتون