هر لطف که بنمایی در سایه آن آیی

فهمیدم یکی از بستگان که تو یه ارگان دولتی مشغول به کار بود، مرخصی استحقاقی گرفته و مهاجرت کرده ، ببینه شرایط چطوره ! سئوالی که برام مطرحه اینه که یه پُستی هست که بود و نبود اون  طرف،  اون قدرها مهم نیست که بتونه این همه مدت سر کار حاضر نباشه؟!

دو هفته پیش برای یه کاری رفتم مخابرات ، مثل بانک سیستم نوبت دهی و اینا داشت ، مردم میومدن شماره می گرفتن و میشستن ، دو مسئول تو باجه،  کار مردم رو انجام می دادن ، ۴ تا دیگه فقط پشت باجه نشسته بودن مثل صمدآقا  که داشت ناخونهاش رو می گرفت ، وانمود می کردن دارن کار می کنند ،  دیدم هر ۷۵ سال یه شماره رو میخونن ، شماره من ۷۶۱ بود :| ، شماره هایی که میخوندن ۳۱ و ۳۲ ، کار من مربوط به همراه اول بود ،  بعد نیم ساعت بلند شدم و گفتم برای این کار منو ارجاع دادن اینجا ! 

خانمه گفت: مسئولش نیست ،( خب پس چرا از اول شماره می دادید؟°!!) فردا زنگ بزن ببین اگه اومد بیا!  

مگه میشه فقط یه نفر مسئول یه بخش باشه ، بعد کارش رو به کسی محول نکنه و معلوم نباشه فردا میاد یا نه؟!!!! سیستمشون فشل تر از اینی بود که تلفن کنم ، فردا رفتم و آقا اومده بودن ، ولی رفتارش طوری بود که انگار یکی صبح به زووووور  رفته از خونه آوردتش با چسب چوب چسبوندتش به صندلی ، کارم رو انجام داد و گفت: نهایتا ۷۲ ساعت دیگه اس ام اس میاد ، نیومد دوباره بیا ! که هنوز بعد از چهارتا ۷۲ ساعت نیومده و فردا مجدد  باید رب اشرح لی صدری ...  بخونم و  برم روی ماهشون رو ببینم!

احساس می کنم  اکثر آدمها کار کردن رو دوست ندارن ، قسمت حقوق گرفتن رو فقط دوست دارن ، یاد یه قسمت از شام ایرانی افتادم ، رامبد به سروش صحت گفت : تو دوران دانشجوییتون پول نداشتید چرا اینقدر می رفتید بیرون غذا می خوردید؟ گفت : پول نداشتیم ولی میل داشتیم

حالا آدمها حال کار ندارن ، میل به حقوق دارن ، دارم فکر می کنم چند بار دیگه میشه آدمهایی با این طرز فکر رو با وعده و وعید گول زد ؟! هزار بار،  بدون اینکه از تاریخ درس بگیرن.

پ.ن: بی تعارف با توجه به  تجربه خودم ( ان شالله که  برای شما متفاوت باشه)، تنها مجموعه هایی رو که فکر می کنم  مستمر مراجعه کننده دارن و واقعا مشغول به کار هستند، بانک های خصوصی اند ، بقیه بگیر نگیر داره ، شانس بیارید گیر آدم  خوب بیفتید ، یه بار هم تو دارایی این شانس رو داشتم ، حلالشون باشه نونی که میبرن