صبح که (راد) رو فرستادم مدرسه ، وقتی از در رفت انگار یه بخشی از ذهنم هم باهاش رفت ، گیج یه چایی ریختم نشستم جلوی تلویزیون و بدون اینکه عادتم باشه تلویزیون رو روشن کردم ،یه شبکه جدید، که کنارش نوشته بود پخش آزمایشی، داشت خیابونها رو نشون میداد و من چون نگران بودم که بچه به موقع رفته یا نه ،ترافیک هست یا نه ،همون شبکه نگه داشتم ، هر چند دقیقه یه خیابون رو نشون میداد از دهکده المپیک تا چمران و نواب و آزادی یهو تصویر کوچیک پایین رو دیدم که نوشته بود، بازگشایی دانشگاههای کشور ،بالاش هم نوشته بود امیر کبیر، حراست وایساده بود و کارت ها رو چک میکرد. یه خانم هم بود که گاهی به سمت دخترا میرفت و از عکس العمل دخترها میشد حدس زد که در مورد لباسشون چیزی میگه ، هزار فکر توی سرم چرخید ، یهو تصویر عوض شد، نوشت دانشگاه تهران، چند تا مرد کت و شلواری با شاخه گل رز قرمز وایساده بودن دم در و به دانشجوهایی که وارد میشدن گل میدادن ، چند دقیقه بعد دانشگاه شریف رو نشون داد که اونقدر سوت و کور بود دوباره برگشتن دانشگاه تهران که فکر کنم بچه هاش اولین جلسه هم براشون مهمه، بعد رفت دانشگاه علم و صنعت که هیچ کسی از در وارد نشد جز یه بنده خدا که از پشت در با یه دختری بود و من اون لحظه فکر کردم کاش اونقدر بدشانس نباشه که فامیلهاش سر صبح این شبکه رو ببین چون کاملا رصد شد ، دوباره تصویر برگشت شریف و این دفعه برای اونها هم از پشت دسته گل آوردن و بهشون دادن ، بعد دانشگاه اصفهان که با جعبه شیرینی به استقبال رفته بودند و مستقبلین یه سری خانم بودن.یه خانمی هم وایساده بود که انگار داشت جیگر باد میزد که البته اسپند بود و یکی هم یه سبد مثل ملزومات خنچه عقد دستش بود، دانشگاه علامه و.... این تایم طولانی من مشغول صبحونه خوردن بودم و توی ذهنم هزار فکر میرفت و میومد از اینکه الهی که کل سال سلامت برن و بیان، به اینکه چند نفرشون از اینجا میرن ،به شغل اون خانم، از اینکه وقتی بهشون گل میدن چه حسی دارن ؟ به چی فکر میکنند ، به این نسل، به نگاههاشون ، چند بار مثل مامانم قربون سرشون رفتم،قربون قد و بالاشون و یهو چیزی توی قلبم سنگین شد ،کاش یکی میومد و این توانایی رو داشت بغلشون می کرد میگفت :ما دوستتون داریم ،قدرتون رو میدونیم ، شما نخبه های این کشورید، براتون کار فراهمه، آینده توی دستهای شماست و هزار وعده که یکی یکی وفا بکند. کاش همه چی قدِ دادنِ یه گل سرخ، ساده و قشنگ بود.