غلط کردم، غلط

گفت: از هیچ کدوم از بچه ها خبر ندارم ، خیلی بچه ها بی معرفتن ، هیچ کدومشون زنگ نمی زنن یه حالی از آدم بپرسن .

گفتم  از بس که آیه یاس میخونی،  همون اول کلام تا طرف میگه سلام وبعد حالت رو می پرسه تا از مریضی یکی از فامیل هاتون و مرگ و میر یکی دیگه نگی ول نمیکنی ، آدم با خوشحالی زنگ میزنه تولدت رو تبریک بگه یه هجمه بد و تندِ انرژی منفی میخوره توی صورتش . گفتم؟!!! قطعا نه ! یه درصد فکر کنید توی فرهنگ پرتعارفمون این رو به یکی بگی . فقط توی ذهنم گذشت ، چی گفتم؟ گفتم همه کار و زندگی دارن و سرشون شلوغه این روزها، گفت: حتما یه برنامه بذار ببینیم همدیگه رو . گفتم : انشالله ،در حالی که فکر میکردم اشتباه محض بود که فکر کردم باید زنگ بزنم خوشحالش کنم و تولدش رو تبریک بگم.