نغمه داودی

 موسیقی های بومی رو هیچوقت دوست نداشتم، فرقی هم نمیکنه مال شمال ایران باشه ،شرق ، غرب یا جنوب ، به این اضافه کنید، اون سازی که  فکر کنم اسمش نی انبونه ( یه چیزی شبیه مشک باد شده است توش فوت میکنند) و صداش برام عذاب الیمه، در حدی که تو برنامه 《صدا تو 》وقتی محسن شریفیان اونو دستش میگیره من صدا رو میوت میکنم .

چند سال قبل، تو اینستا صفحه هومن خلعتبری رو دیدم ، دیدم نوشته برید به این شرکت کننده رای بدید، یکی ازش پرسیده بود چرا از این آدم حمایت میکنی؟ نوشته بود: دوست دارم! :)

آخر شب بود ، دیدم یه جوونکیه که توی برنامه عصرجدید( من نمیدیدمش) داره به زیبایی و خیلی حزن آلود یه آهنگی میخونه. فردا سر صبحونه به همسر گفتم یه برنامه ایه که یکی اومده آهنگ خونده و... خیلی  ترانه اش قشنگ بود. پرسید چی بود؟ هر چی فکر کردم یادم نیومد ، گفتم : یه چیزی تو مایه های اینکه تو سردی و من دوست دارم :| ، همسر گفت: داشته برای بستنی میخونده!؟

خلاصه منی که هیچوقت آهنگ های بومی دوست نداشتم ، حالا خیلی خیلی  اجرای این پسر رو دوست دارم و  تمام آهنگهاش رو روی گوشیم دارم و کیف میکنم  از شنیدن صداش. متاسفانه مثل اینکه ۲۷ام و ۲۸ ام کنسرت داشته که من دیر متوجه شدم. اسمش؟ عرفان طهماسبیه .اهل شوشتره و تو بعضی آهنگهاش هم صدای نی انبون هست 

پ.ن : بلد نیستم آهنگ اینجا آپلود کنم متاسفانه وگرنه آهنگ 《 دل از من ،دلبری از تو》 رو میذاشتم که گوش بدید.