لیک در آیینه میبینم که وای ! سایه ای هم زآنچه بودم نیستم.

تلویزیون داشت یه کلیپ پخش میکرد، یه ترانه روی یه قسمتهایی از یه سریال (  ندیدمش قبلا) ، با اون چند دقیقه میشد حدس زد که یه دختر توی اینستا نامزد /شوهر سابقش رو میبینه که با یکی دیگه است و آهنگ علیرضا عصار هم روش بود( هنوزم بی هوا وقتی اون لحظه ها ،تو رو یادم میاد نفسم میگیره، اون همه خاطره سخته یادم بره ) همسر گفت : جریان این فیلمه چیه ؟ گفتم ندیدم ، ولی اگه منو تو با هم ازدواج نمی کردیم الان این آهنگ رو گوش میدادی یا این کلیپ رو میدیدی یادِ من میفتادی ، اَه ، کاش با هم عروسی نمیکردیم ، اینجوری توی ذهنت ماندگار میشدم. (قبلِ ازدواج کفه عاشق بودنش سنگین تر از من بود، جوون بود ) گفت: خوب که چی بشه؟ ( خوشش نیومد )

گفتم : عشق تو نرسیدنه که معنا پیدا میکنه ، وقتی میرسی و ازدواج میکنی ، اون جادوی عشق از بین میره ، انگار که راز شعبده باز،  رو شده باشه ، ولی وقتی نمیرسی توی ذهنت اون آدم، همون بُتیه که ساختی ، میتونی ایده آل ترین حالت ممکن رو تجسم کنی . اون آدم همونجا توی اوج برات ثبت میشه دیگه! 

صحبتمون رو راد با یه لحظه! ببخشید یه لحظه ،گفتنش قطع کرد ! چون از اول صحبتمون میخواست بگه نوشابه بخور ، نه برای اینکه من بخورم ،برای اینکه بگم من نمیخورم :|