هر کس که میهمان تو شد ، میزبان توست!

تا بحث معاشرت تو وبلاگم بازه  و از روحیه مامان هم تو پست قبلی در نوع مهمونی دادن مطلعید، بگم این مهمونی اخیر برای اینکه بهم خوش بگذره به مامان گفتم:  میشه ، حداقل فلانی اینا رو هم دعوت کنی که یکی هم سن من اونجا باشه  ( هنوز تو بچگی موندم، میخوام هم بازی داشته باشم ). گفت : نه ! بعد یکی یه چیزی میگه به اون یکی برمیخوره ! خندیدیم ! یاد یه خاطره افتادیم!  

یه بار مامان چند نفر از خانمهای فامیل رو دعوت کرد که نسبت دورادوری با هم داشتن  ، فکر می کرد خیلی قرار خوش بگذره ، هر کدوم هم دخترهایی دارند که با من دوستن و برام عزیزن . بعدِ ناهار، ما دخترها رفتیم تو اتاقِ من و کلی حرف زدیم و خندیدیم،  اومدیم بیرون دیدیم ، یکی تو قیافه است ، یکی لپش گل انداخته ، یکی الکی میخنده ، جو سمی حاکم بود. 

بعد رفتنشون گفتم :چرا قیافه ها یه جوری بود؟ 

مامان گفت: داشتن حرف میزدن ، بحث کشید به یه آدمی که زنش بهش خیانت کرده ، رفیع گفت: خوب شد، این از اون تند روهای اول انقلاب بود ، یه پسر بچه ۱۷_ ۱۸ ساله که می ریختن خونه مردم  و شروع کرد به پدر و مادرش هم لیچار گفتن ، رفیع یادش بود که این آدم پسرداییِ شوهر مهرزادِ ولی فکر نمی کرد مهرزاد روی خونواده همسرش تعصب داشته باشه ، در نتیجه دعواشون شد ، گفتم: شما دو تا چیکار می کردید، گفت :هیچی، نگاه می کردیم .

تو اصول آداب معاشرت یه چیزی که تاکید میشه اینه که تو مهمونی ها از بحث های اعتقادی ، سیاسی خودداری کنید، چون منجر میشه به اختلاف. تو  ایران ، چون هر چیزی پتانسیل اینو داره که سریع یه دوقطبی ایجاد کنه و تبدیل بشه به اختلاف ، فکر کنم باید در مورد چیزهای بی ربط حرف زد، یاد خانم شیرزاد افتادم شما کشته شدن صدها راهب بودایی رو به دست ارتش سرخ چین محکوم می کنید ؟

پ.ن: به تیتر اهمیت ندید ،برای زیبایی بود وگرنه، من خودم به اون چه که از قدیم در مورد میهمان و صاحبخونه میگن معتقدم.