ضد تبلیغ

کتاب میخواست.

گفت: کتاب شوهر آهو خانم رو داری؟ گفتم : نه ، ولی خوندمش ، دوستش نداشتم  وگرنه برای کتابخونه امون می خریدم ، خیلی معمولی بود ! نمیدونم چرا این قدر ازش تعریف می کنند.

پرسید: سال بلوا رو خوندی؟  گفتم: آره و دوستش داشتم . (قبلش تعریفش رو نشنیده بودم)

الان میتونم  بگم تجربه بهم ثابت کرده ، یه کتاب یا فیلمی رو که همه ازش تعریف می کنند، حالا یا به حق یا به مُد  ، وقتی  میرم سراغش اون قدر تو ذهنم بالا بردمش،  که وقتی باهاش مواجه میشم،  سرخورده میشم و تو ذوقم می خوره !

 یه ضعفی دارم ، معمولا تو یه رودربایستی با خودم میفتم ، فیلم یا کتاب رو باید تموم کنم ، ببینید چه حالی داشتم  که صد سال تنهایی رو دو بار شروع کردم به خوندن، یه بار صد و بیست صفحه خوندم ، بار دوم  بیشتر ولی ناتموم گذاشتمش!

کوری رو اگه کمی دیگه می خوندم، بعید نبود دچار کوری هیستریک بشم !

کتابها رو یه زمانی بر اساس نویسنده می خوندم مثلا یه هفته  فقط غلامحسین ساعدی ، یه هفته امانوئل اشمیت ، یه هفته مدرس صادقی و ... یه هفته گذاشتم واسه صادق چوبک ، آاای زجر می کشیدم  انگار کنترات  برداشتم باید حتما تموم میشد!

خلاصه که بهتره به جای اینکه بگیم وای یه کتاب خوندم فوق العاده بود یه فیلم/تئاتر دیدم زندگیم رو به قبل خودش و بعد خودش تقسیم کرد بگیم ، ارزشش رو داره ، پیشنهاد بدیم اما تعریف بیش از حد و اصرار ، ظلم به اثرِ به نظرم.