ماهی آزاد

یه دوستی دارم، بعد از کلی تحقیقات میدانی، ونکوور رو برای زندگی انتخاب کرد ، ۶ سال اونجا زندگی کرد ، اما تابستون برگشت ایران  و اصطلاحا مهاجرت معکوس کرد، ناگفته نمونه اینجا اوضاع زندگیش خوب بود  و مرفه زندگی می کرد ، همدیگه رو که دیدیم،  گفتم : مهاجرت پیک گرفته ، همه دارن میرن، تو چرا برگشتی  ؟ گفت : ولشون کن ، بذار برن ، بهتر ، اینجا خلوت میشه و... بعدتر گفت که این رفاه و جایگاهی که اینجا داشتن رو اونجا نداشتن . ( خونه و زندگیش هم اینجا نفروخته بود ).به خواهرم که گفتم ، گفت : عجب شهامتی داشته  و از دوستش تعریف کرد که سالهاست هلندِ و میگه شرایط خونه و زندگی من تو ایران بهتره، ولی آدم انگار میفته تو رو دربایستی با خودش و بقیه ! برگردی، بگی چی شد؟!

چند روزِ هوای تهران بد نه! افتضاحه! ما به تشخیص خودمون، راد رو روز اول نفرستادیم مدرسه ، ( ازهمون روز میگفت بریم شمال یه هفته ) امروز هم زنگ های مهم رفته ،سرم درد میکنه ، راد سرفه می کنه! هویج و سیب می پزیم و انار می خوریم و مایعات فراوون و...

من که میتونم برم  یه جایی که نفس کشیدنِ درست آرزو نباشه برامون ، چرا وقتی همسر بهم میگه یکی از شهرهای شمالی رو برای زندگی انتخاب کن ،دوست ندارم بهش فکر کنم ؟! شهامت تغییر ندارم، شاید هم جسارت درست زندگی کردن 

پ.ن:  کامنتهام رو بلاگ اسکای میخوره گاهی، اگه کامنتتون رو ندیدید زیر پستی از من، بدونید من سانسور نکردم ، کامنتی بهم نرسیده