مغز من ، بیا منو یاری بکن....

داییم نشسته بود جلوی بابا و با شدت و حدت  جریان  خرید ملکی رو تعریف می کرد که موقع تحویل ، صاحب خونه قبلی، لامپ های هالوژن و لوستر رو با خودش برده. برای اینکه بتونید تصویر سازی کنید، شبیه ترین آدم به دایی که بشناسید ، شاهرخ( خواننده )  ، با اخمی همیشگی و ابروهایی که موقع حرف زدن یه تابی هم میگیره!

خلاصه همینطور با جدیت داشت تعریف می کرد که زنگ زده به صاحب خونه و گلایه و ... . مطلقا درک نمی کردم چرا فکر می کنه ، نباید طرف لوستر رو می برده ؟! 

گفتم: هالوژن رو نباید می کند، متداول نیست ،ولی لوستر که جز ساختمون نیست ، مال خودش بوده ، وسیله خونه رو که نباید برای شما میذاشت!

جدی گفت: چون تکون نمیخوره ، باید میذاشت!!!!

 گفتم :  اومدیم روزی که شما رفتید خونه رو دیدید ، مادر پیرش توی بستر افتاده بود گوشه خونه، چون تکون نمی خورد اون رو هم باید میذاشت؟!

جدی تر گفت: اگه به ما نشونش داده بود و ما دیده بودیم ، بله! باید میذاشت!

دوئل نخندیدن با خنده من، که متعاقب خنده پدرم بود با شکست من تموم شد. 

گاهی آدمها با همین جدیت و بی منطق ، فکر می کنند ، دارن منطقی حرف میزنند.

گاهی حق با ما نیست ، این مغز ماست که داره ما رو گول میزنه ، دنیل کانمن، یه نوبلیست اقتصاده، میگه چون جهان پر از دیتاست ، و مغز محدود، مغز ما ، گزینشی و اون جوری که دوست داره اون ها رو انتخاب می کنه ، این روی قضاوت و تصمیم گیری های ما اثر میذاره ، در واقع مغز، ما رو گول میزنه . ببینید کجاها ممکنه ما رو بازی داده باشه؟!

پ.ن: اپلیکیشن طاقچه اشتراک یکساله رو تخفیف گذاشته صد تومن . اگه اهل شنیدن و خوندنید ، قیمتش مناسبه.