شاید باید می پرسیدم...

منطق نسبیت انیشتین بر اینه که هیچ مرجع مطلقی وجود نداره ، اون زنده یاد در مورد فیزیک گفته،  ولی  به خیلی چیزها میشه تعمیمش داد. در مورد پست قبل یه چیزی که وجود داره اینه که ما هر کدوم تو حد و مرز و چارچوب خودمون،  یه سری بایدها و نبایدها رو تعریف می کنیم ، برای همینه که یه نفری که فکر میکنه تمیزه ، از نظر ما میتونه نه تنها ، تمیز نباشه بلکه غیر بهداشتی هم باشه  یا بالعکس!

با پدر و مادرم و راد رفته بودیم شمال ، یکی از بستگان هم شمال بود ، اون ها علاوه بر خونه داخل شهر ، یه خونه لب ساحل هم داشتن ، یه عصری گفتن بیاید بریم لب ساحل ، رفتیم دنبالشون و رفتیم خونه ساحلی، توی آشپزخونه ، کتری و لیوان و استکان و... بود ،صاحبخونه سن و سال دار چایی که گذاشت گفت: عه ! اینجا رو، فضله موشه! اینجا موش بوده ، کجا؟!!! چسبیده به لیوان های واژگون!  ریلکس هراستکان چای رو یه آب کشید و چای ریخت ، مبهوت بی خیالیش بودم، چیزی نتونستم بگم ( آقای دکتر و رضوان جون ببینید یه جاهایی هم حرفم رو نمیزنم ) سینی چای رو داد دستم ، احساس می کردم دارم سم میبرم تعارف کنم ، در حین تعارف به مامانم که رسیدم آروم گفتم : نخور!

به بابا که رسیدم ، چون چسبیده بود به آقای صاحبخونه نمیتونستم چیزی بگم . رفتم نشستم روبه روی بابام و انگار میخوام با نیروی چشم  نفوذ کنم ،بهش  زل زدم، بابا در حین حرف هر بار که برگشت سمت من ، من ابرو انداختم بالا و لب زدم : نخور!  که نمی گرفت . آخرش یه لحظه چای به دست ، تا بلند شد رفت سمت دیگه تراس ، دنبالش رفتم و گفتم : نخور اینو!  چپ چپ نگاهم کرد و گفت : چرا؟!!  ... خلاصه نذاشتم بخوره! 

این که چای رو کی خورد یادم نمیاد ولی اون جمع کشته نداد! (نمیدونم شاید اصلا خطرناک هم نبود )

نمی دونم دقیقا چی میشه که یه چیز غیر عادی،  برای یه نفر دیگه، خیللی عادی به نظر می رسه ! این رو  زیاد می شنوم  که میگن دیدی!  فلانی همین کارو کرده تا حالا هم نمرده !  راست هم میگن ، اما چه کنیم؟ دیگه این فکر ما ، در کار ما ، مایه آزار ماست.

این بحث کثیف رو همین جا تمومش می کنم