دوست دارم زندگی رو ....

خواهرم داشته توی محوطه خونه اشون قدم میزده که از دور پسرش رو میبینه که داره گریه کنون میاد، میگفت : اول فکر کردم منو دیده داره شوخی میکنه، جلوتر که اومده دیده نه! جدی داره گریه میکنه ،گفت فکر کردم با یکی تصادف کرده ، طرف یه چیزیش شده .

 خلاصه به مامانش گفته که یکی از دوستهاش که هفته قبل مادرش فوت کرده بود، خودکشی کرده و متاسفانه فوت کرده.  (عمیقا امیدوارم خدا این بچه رو قرین لطف خودش قرار بده که حتما هم میده)

مادرهایی رو میبینید که خیلی با عشق و کیف میگن بچمون بهمون خیلی وابسته است، بچمون گفته مامان تو نباشی ما میمیریم ، دنیا رو یه لحظه بدون تو نمیخوایم و.... اینا دارن راه رو اشتباه میرن . 

اگه از اتفاقات عجیب و غریب و تصادفات و ... صرف نظر کنیم ، فرض دنیا بر اینکه بچه ها ،بیشتر از والدینشون عمر کنند و فکر کنم خواسته خود آدمها هم همینه ،واسه همینه که از مرگ اولاد به عنوان امتحان الهی یاد میشه ، پس تشویقشون نکنید که نفسشون به نفس شما بند باشه ، بچه هامون رو جوری آماده کنیم  که یاد بگیرن  

به قول بابک جهانبخش :  غصه رسم روزگاره، ما چه باشیم چه نباشیم زندگی ادامه داره.