الو کائنات!؟

دوست داشتم زندگیم همیشه ، چیزی بود شبیه به حس کنار ساحل بودن، در اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد، گرمای مطلوبِ شنهای نرم زیرپا ، خلوتی ساحل، درخشندگی آفتاب ، براق بودن آب، نسیم ملایم ، همه چیز به قاعده و به اندازه ، نه کم و نه زیاد و درمنتهایِ منتهای آرامش .

چیزی شبیه به حس آدم توی باغ کتاب ، یه صبح غیر تعطیل ، همه چیز روی فرم ،در دسترس، آماده، حس خرسندی و شادی عمیق درونی ، سکوت بیرونی ، آرامشِ کش دار و خلسه.

کاش میشد نوع زندگی رو به کائنات سفارش داد