بدهکاریم ؟!!

تو فیلم بوی پیراهن یوسف ، اونجا که شیرین (نیکی کریمی)  از علی نصیریان  دلخورِ و شروع میکنه باهاش دعوا میکنه به خاطر امیدی که به زنده موندن برادرش بهش داده، علی نصیریان بهش میگه : من به چی متهمم دختر!!!

دوستهایی دارم که ایران نیستن با لطبع با بعضی هاشون رفاقتم بیشتر بود و تماس تلفنیم بیشتر ، چند روز پیش یکی ازم پرسید از فلانی خبر داری؟ گفتم : نه،  آخرین بار بهمن با هم حرف زدیم ، گفت : فکر میکردم خیلی با هم جورید، گفتم: بعد فیلتر نمیشه راحت تماس گرفت .

راست میگفتم؟ فکر کنم ،نه!  چون من قبلا با تلفن ِخونهِ هم، باهاشون تماس میگرفتم . 

سر اون پرواز کذایی ،بعدِ یکی ،دو ماه با اون دوستم حرف زدیم، دلخور بود که مردمِ داخل کشور واکنش در خوری نشون ندادن و میگفت وقتی ما حال روحیمون اونجا بد بود، اینجا دوستهامون استوری میذاشتن از زندگی عادیشون و.... .

از پارسال هم هر وقت حرف میزنیم معتقدِ که باز مردم داخل، بیشتر باید واکنش نشون میدادن به اتفاقات اخیر و باز گله داره  ( ازفیلم ها میگه و من  چیزهایی که از پشت پنجره دیدم ، صداهایی که شنیدم ،یادم میاد  ) .ترجیع بند همه حرفهاش در نکوهش  و خاکبرسری  مردمِ و  اگه اونجا اینطوری نبود و اونجا درست نمیشه و... ایناست. کم حوصله ام ،بی حوصله ام میکنه. 

حقیقتش اون دیالوگ علی نصیریان اینجا کاربرد داره: ما به چی متهمیم دختر؟!!!  ببخش که بضاعتمون همینقدرِ.

پ.ن: چرا تا حالا بهشون اینو نگفتم راستی؟!