دنیا وفا نداره، چشمش حیا نداره ...

قدیمیا میگن چشم و نگاه باعث حیا میشه ، یعنی آدمها معمولا وقتی چشم تو چشم با کسی هستند ،بیشتر ادب و احترام  اون آدم رو نگه میدارن  ، مثال ِ صدش اینه که قطعا اگه یکی توی خیابون ،فرض، یه بازیگر، فوتبالیست یا ... ببینه ،هر چی از دهنش دراومد که به اون طرف نمیگه ، یه کم حجب و شرم چاشنی عواطف درونیش میکنه ، کظم غیظ میکنه و رد میشه ، ولی  تو شبکه های اجتماعی ، اگه درک درستی از اخلاقیات نداشته باشه ، میزنه به سیم آخر و انگار که یه سِنی رو، رد کرده و پرده حیا در مغزش دریده شده ، اونچه رو که فکر میکنه به زبون میاره .

( این چیزی که از اینجا به بعد میگم رو یه بار در کامنتی توی صفحه تیلوی عزیز نوشته بودم )

توی وبلاگ ها یا اینستا طرف میاد با بدترین لحن و بی ادبانه ترین حالت ممکن کامنت میذاره بعد میگه خوب  کامنت ها باز بود، یعنی همه آزادن هر چی میخوان بگن.

ما ممکنه بریم توی پاساژِ چند طبقه با کلی مغازه ، همه هم ویترین زدن ، در مغازه اشون هم بازه ، فرض که قصدمون هم خرید باشه ،اگه یه مغازه ای ویترینش زشت باشه ، بد باشه یا مطابق سلیقه ما نباشه ، سرمون رو میکنیم توی مغازه طرف بگیم :آقا/خانم چقدر زشته جنسهات؟!!  یا ممکنه دست کنیم ته گلومون توی مغازه طرف بالا بیاریم، بگیم حالمون از فضای اینجا بهم میخوره؟!!  از فروشنده خوشمون نیاد به هر دلیلی ، تف میندازیم توی مغازه اش؟!! این باز بودن کامنتها مجوزی نیست که ما تهوع های روانیمون رو اونجا بالا بیاریم ،حتی اگه صد در صد حق با ما باشه و طرف اشتباهی باشه که دست و پا درآورده چرا باید با کلماتمون بتراشیمش! میتونیم اگه صرفا مطلب رو دوست نداشتیم در راستای پست طرف نظر مخالف داشته باشیم و اگه خیلی تحت فشار بودیم مودبانه بگیم ، اما مثلا یکی از من ِ نوعی بدش میاد ( حتی اگه منو ندیده باشه و اصلا ندونه من شخصیت حقیقی دارم یا نه ) خوب اشکالی نداره، حتما 《در جهان ذر 》یه جفت پایی گرفته بودم براش ، خوب  بهتر نیست تمرکزش رو از جایی که دوست نداره برداره ببره جایی که دوست داره ؟!

این کار خرجش برای صاحب پیج فقط یه تایید نکردن و دیلیت کردنه ها ، من به بُعد دیگه اش دارم اشاره میکنم ، برداشتِ غلط از باز بودن یه صفحه، کامنت و ..‌

بدونید attention ( توجه) سرمایه ماست ، ببینید سرمایه اتون رو کجا خرج میکنید؟