تجربه کاملا شخصی

اینی که میگم تجربه شخصی منه ، من چند بار برای مسائل مختلف مراجعه داشتم به روانشناس ، یکی اتفاقا بسیار هم فرد متشخص و درست و حسابی بود و سالها استاد دانشگاه علامه  بود ، مشکل اینکه وقتی میری پیش روانشناس میخواد بیاد از اول خلقتِ تو،  که دست تو هم نبوده بررسی کنه، ببینه چرا اینطور شده بعد تا به اون نقطه برسه که بفهمه ده جلسه رفته، حالا بیست جلسه هم باید بری ببینی چاره چیه ، ده جلسه هم بری تثبیت بشی و ...خوب آدمها واقعا نصفه و نیمه رها میکنند معمولا !  چون دنیای این روزها دنیای سرعته . علم روانشناسی علم نوپاییه تو ایران ، مردم  به اندازه کافی گارد دارن بعد شما میای یه کاری میکنی که طرف دو پا داره دو پا هم قرض میگیره و فرار میکنه! (روانشناسهای جدید رو در موردش حرف نمیزنم ، طرف از یه رشته دیگه اومده تحصیلات تکمیلیش رو توی این گرایش گذرونده  به قول مسعود فراستی ماقبلِ نقد محسوب میشه)

یه بار دوستم که توی یه مدرسه  شاغله،  بهم گفت : ما از یه خانم دکتری دعوت میکنیم ، میاد مدرسه برای بچه ها صحبت میکنه و با هم در ارتباطیم ، اگه مشاوره میخوای برو پیش این ، من رفتم و دیدم ایشون پزشک هستند و روانپزشکن و کلاس هاو جلسه های مشاوره هم برگزار میکنند هم فردی و هم گروهی. از اینا که مثلا توی کافی شاپ کارگاه یه روزه میذاشت ،  گفتم پسرم میره پیش دبستانی مضطربم  که مبادا کتک بخوره چند تا سئوال کرد و ذهن منو با جوابها باز کرد و بعد گفت : بچه رو بفرست کلاسهای رزمی ، مهم نیست چقدر موفق میشه، مهم اینکه اعتماد به نفس پیدا میکنه ، همین هم شد . برای همه نمیشه یه نسخه پیچید ولی من  سر ترس ِ راد از یه حشره  با یه مشاور ارتباط گرفتم،  گفت اول از بچگی خودت و همسرت بنویس  توی یه دفتر و جلسه بعد بیار و این کار رو بکن و اون کار رو بکن ، دیدم حالا حالاها  کار داریم  بی خیالش شدم . ( حالا اگه یکی پرحوصله است اشکالی نداره ولی اول ببینید این نسخه ها برای این جماعتی که لحظه ای پشت چراغ سبز نمیتونی نگهشون داری و همه انگار عجله دارن جواب میده!)

از اون به بعد اگه کسی از دور و بریهام از مشاور بخواد کمک بگیره، میگم پیش روانپزشک  هایی برید که مشاوره هم میدن ، چون احساس میکنم اشرافشون بیشترِ .