میم مثل مو ، مثل مادر

فکر کنم تو فیس بوکم بود ، نوشته بودم که دیدن مو،  تو غذایی که خیلی دوست دارید شبیه دیدن یه رفتار بد تو آدمیه که بسیار براتون عزیزِ . همون جور مستاصل میشید!

کامنت ها اکثرا اینطوری بود که خوب مو دیگه ! مهم نیست .

برای من متاسفانه خیلی  این قضیه مهمه ، اگه خونه مامان یا خواهر باشه که راحت دیگه نمیخورم یا یه غذای دیگه میخورم ، اخم هم میکنم که چرا حواسشون نبوده .

کم پیش اومده ولی تا حالا تو هر مهمونی که این اتفاق افتاده بچه های صاحبخونه که با هم جور تریم ، یه جوری بشقابم رو عوض کردن که بقیه مهمونها هم متوجه نشن.  اوایل ازدواج یه بار یه خاطره تعریف کردم که تو خونه یه فامیل بشقابم رو عوض کردیم و ... ، همسر گفت: چه بی ادب! یه موقع تو خونه ما این کارو نکنی ، مامانم ناراحت میشه! ( البته معتقد بودم و هستم کسی که ناراحت میشه باید موقع آشپزی ، کلاه خودی ، لچکی ، روسری چیزی بذاره روی سرش) . اما به دلیلی قصدم نبود ایشون( مامانش) رو برنجونم!

یه بار خونه همسراینا همه غذا کشیدن و دور میز میخوردیم ،  فوتبالی چیزی نشون میداد به گمونم ، همه بلند شدن رفتن سمت تلویزیون ، فقط  مادر همسر نشسته بود و منو  یه مو  تو  بشقابم . 

هی نوشابه میخوردم ، ماست میخوردم و فکر میکردم چیکار کنم ، اون بنده خدا هم به رسم ادب نمیخواست منو تنها بذاره ، تو یه لحظه تصمیم گرفتم ! دستمال کاغذی که توی دستم بود زیر میز کاملا باز کردم  و گذاشتم کف دستم ،یه آن که مادر همسر روش رو کرد سمت تلویزیون ، چنگ زدم و تمام پلو توی بشقابم رو تا جایی که میشد  با دستمال کاغذی از تو بشقاب برداشتم . خیلی سریع، وقتی برگشت من داشتم ادای خوردن درمیاوردم ، اندازه چند قاشق  هم توی بشقابم بود که گفتم : وای ببخشید من زیاد کشیده بودم ، سیر شدم و تشکر کردم. :) شانسم این بود که غذا قیمه بود آنچنان خواستنی نبود که غصه نخوردنش رو بخورم و فقط مسرت این سرعت عمل توی ذهنم موند.