مژدگانی! که گربه تائب شد عابد و زاهد و مسلمانا

اگه خوب فکر کنید، می بینید که تا همین ۱۵ سال پیش این جمله در مورد کسی قضاوت نکنیم و اصولا جملاتی که مربوط به قضاوت باشه تو ادبیات کلامی ما نبود . 

یادتون میاد از کی وارد شد ؟ حوالی سال  ۹۱ . کمی کمتر شاید !

چه بخوایم چه نخوایم ، رسانه عنصر تاثیر گذاریه ، کلی از تکه کلام ها   از توی سریال ها  وارد زبان محاوره ما شده . 

یه بازیگری که برای بار سوم ، ازدواج  کرده بود ، کلافه از کنجکاوی و حرف های مردم ، تو یه برنامه تلویزیونی حدیثی نقل کرد که اصلش اینه 《هر کس مؤمنى را به گناهى سرزنش کند، نمیرد تا خودش آن گناه را مرتکب شود.》 و اون از کلمه قضاوت استفاده کرد.

ما مردمی که سالها ،عادت داشتیم در مورد هم حرف بزنیم و نظر بدیم و غیبت کنیم و  حتما یک بار صابون  این قضیه به تنمون خورده بود و جایی رنجیده بودیم ، هم ذات پنداری کردیم و  خوشمون اومد . کیف کردیم ، دهن به دهن چرخید ،حالا حتی  آدمهایی که مذهبی هم نبودن و اصولا اگه سراغ قبله رو ازشون می گرفتی نمیدونستن  کدوم وریه چون این حدیث براشون جذاب بود ، این یکی رو بلد بودند!

چند وقت پیش یه ویدئویی دیدم  از همون بازیگر ، که به یه مجری که من خیلی دوستش دارم و براش بسیار احترام قائلم و از اساس نمیدونم چرا اینو دعوت کرده بود! ، گفت : دو سال گذشته ما حالمون خوب نبوده و روزهای خوبی نداشتیم .ما ؟!!!!  کسی اینو میگه که اسمش کنار تندرو ترین  آدمها منتشر شده بود که با هم هم سفره و شریکند. چطور ممکنه آدمی شراکت مالی داشته باشه و اصولا وابسته به یه جریانی باشه ولی خودش رو مخالف اون جریان بدونه ؟ الان لابد میخواد بگه اگه منو قضاوت کنید تو همین موقعیت قرار می گیرید و ...

نمی دونه اگه اون حدیث رو از امام صادق داریم ، این حدیث رو هم از حضرت علی داریم که:  هر که خود را در معرض تهمت قرار دهد ، نباید کسى را که به او گمان بد برده است ، سرزنش کند .

پ.ن: من هر آدمی با هر تفکری رو میتونم بپذیرم،  الا آدمهای مزور رو!